Gdańska Platforma Obywatelska wespół z gadzinową „Gazetą Wyborczą” przypuściły zmasowany atak na radną Annę Kołakowską. Zaczęło się od zawoalowanej groźby zwolnienia ze szkoły, w której radna pracuje jako nauczycielka historii. Teraz groźba ta zaczyna być realizowana.
Jaki jest powód tej agresji? Mówiąc wprost: fakt posiadania własnego zdania. Tydzień temu na posiedzeniu Rady Miasta Gdańska zgłoszono projekt nadania trzem gdańskim szkołom imienia Tadeusza Mazowieckiego. Anna Kołakowska nie zaprotestowała nawet – zwróciła tylko uwagę, że postać jest kontrowersyjna. Przypomniała dokumenty IPN, przypomniała pomysł polityki „grubej kreski”, przez którą do dziś nie rozliczono komunizmu – i na koniec retorycznie zapytała co zrobią uczniowie, kiedy będą musieli napisać wypracowanie o patronie szkoły i dowiedzą się o nim rzeczy skrzętnie przed nimi dotąd ukrywanych…
Radni PO i sam prezydent Adamowicz zareagowali na to z wściekłością – oto szarga się świętości! „Ciekawe co by było, gdyby pani pogrzebać w życiorysie?” – wrzeszczał Oleszek. Odpowiedziano mu, żeby się hamował (w jego przypadku może raczej – chamował). Adamowicz z pianą na ustach krzyczał, że „osoba o takich moralnych kwalifikacjach nie powinna mieć kontaktu z dziećmi, nie ma prawa uczyć w szkole”. Ciekawe, że o moralności mówi człowiek, przeciwko któremu toczy się w tej chwili sześć postępowań sądowych o nadużycia finansowe.
Tymczasem lista zarzutów, które można postawić Mazowieckiemu jest bardzo długa. „Grubą krechę” poparł działaniami nielegalnymi – to on umieścił w rządzie Kiszczaka, umożliwiając mu palenie tajnych akt. To na jego polecenie pałowano studentów protestujących przeciwko temuż paleniu akt. Wiele czarnych kart jego życiorysu przypada także na lata powojenne. Rząd Londyński nazywał renegatami i zdrajcami. Tak samo, z dodatkowym epitetem: „bandyci”, określał Żołnierzy Niezłomnych. Gdy aresztowano bpa Kaczmarka – to właśnie Mazowiecki najgłośniej go potępiał. To wszystko wiemy z dokumentów – mimo to, okrągłostołowe pseudoelity starają się zatajać te fakty.
Proszę zwrócić uwagę na słowa Adamowicza o „kontakcie z dziećmi”. Już dwa dni później, do dyrektorki szkoły, w której uczy radna Kołakowska zadzwoniła dziennikarka „Gadziny Wyborczej”, niejaka Katarzyna Włodkowska. Pytała o „etykę nauczycielską”, o kontakt z dziećmi. Na koniec zaś wysmażyła artykuł – właściwie paszkwil – w którym sugeruje, że „informacja prasowa może być podstawą do odebrania komuś prawa wykonywania zawodu nauczyciela„. Dziwna koincydencja… Albo po prostu mobbing, bo poduszczenie ze strony Adamowicza samo się tutaj narzuca.
Włodkowska jest już nam zresztą doskonale znana – to ona pisała wcześniej paszkwile na Marysię Kołakowską. Może jej ostatni tekst to kwestia osobistej wendetty – na rozprawie Marysi, radna publicznie zwróciła jej uwagę, że powinna ustąpić miejsca stojącemu obok kombatantowi Armii Krajowej, mjrowi Chmielewskiemu. Bardzo się wtedy oburzyła, że ktoś ośmiela się tak mówić do dziennikarki… Ciekawe swoją drogą, że ośmiela się po czymś takim pytać o czyjekolwiek kwalifikacje etyczne…
Z tego wszystkiego płynie jeden wniosek: w Gdańsku nie ma miejsca na dyskusję polityczną, a nawet historyczną. Jeżeli nie zgadzasz się z linią prezentowaną przez Adamowicza i Oleszka – zostaniesz zniszczony. Zawziętość jest tak duża, że próbuje się pozbawić człowieka pracy, którą z powodzeniem wykonuje od ponad 20 lat. Anna Kołakowska pracuje w szkole od 1994 roku – zawsze miała bardzo dobry kontakt z uczniami, otrzymywała także liczne nagrody za dobrą pracę. Nie poprzestawała nigdy na samych lekcjach – do tej pory jej uczniowie sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat chętnie uczestniczą w wydarzeniach takich jak Rajd Szlakiem Majora Łupaszki albo partyzanckie wieczornice na grobach Żołnierzy Niezłomnych 1 marca, 1 listopada – oraz w wielu innych imprezach.